جمعي از پزشكان اصفهان در جهت تأسيس آموزشگاه عالي بهداري با تلاش و پشتكار خود موفق شدند موافقت احداث مركز آموزش عالي بهداري را كه پايه‌گذاري دانشگاه اصفهان امروز است را جلب نمايند. با موافقت تأسيس آموزشگاه عالي بهداري در سال ۱۳۲۵ و افزايش تعداد متقاضيان شركت كننده‌ي در اين آموزشگاه، زمين‌هاي هزار جريب تا نزديكي كوه صفه، براي برپايي عظمتي با شكوه به نام دانشگاه اصفهان مهيا گرديد. پس از تأسيس و انتقال آموزشگاه عالي بهداري به منطقه‌ي هزار جريب، دانشكده‌ي پزشكي نيز در ۷ آبان ماه ۱۳۲۹ در كنار همان آموزشگاه احداث گرديد. در سال ۱۳۳۵ قدم ديگري در جهت تعالي دانشگاه اصفهان برداشته شد كه آن، تأسيس دانشكده‌ي داروسازي در كنار پزشكي بود. پس از تأسيس دانشكده‌ي داروسازي، در ديماه ۱۳۳۷ دانشكده‌ي ادبيات با برپايي دو رشته‌ي تحصيلي زبان و ادبيات فارسي و انگليسي در كوي شاهزاده ابراهيم، گسترش رشته‌هايي چون زبان و ادبيات فرانسه(۱۳۳۸) ، زبان و ادبيات ارمني(۱۳۳۹) ، زبان و ادبيات عرب(۱۳۳۱) ، تاريخ و جغرافيا(۱۳۴۵) ، گروه علوم اجتماعي(۱۳۴۸) و انتقال اين دانشكده در سال ۱۳۴۸ از كوي شاهزاده ابراهيم به مجموعه‌ي دانشكده‌هاي واقع در هزار جريب رونقي تازه به دانشگاه اصفهان بخشيد. مرداد ماه سال ۱۳۴۳ يادآور خاطره‌ي تأسيس دانشكده‌هاي علوم و علوم تربيتي و روانشناسي به همت تلاش پيگير و بي‌وقفه‌ي استاداني چون دكتر فاروقي مي‌باشد. در اواخر سال ۱۳۴۷ با شكل‌گيري كلي دانشگاه اصفهان مدرسه‌ي عالي كورش كبير به اين دانشگاه الحاق گرديد و در همان سال نيز دانشكده‌ي علوم اداري و اقتصاد در دانشگاه تأسيس شد. در سال ۱۳۶۵ پس از سه دهه دانشكده‌هاي علوم پزشكي از دانشگاه اصفهان جدا شدند و راهي جداگانه برگزيدند .